Partnerinizin annesi/babası gibi hissettiğiniz zamanlar olmuş muydu? Veya partneri tarafından anne/baba gibi yaklaşılan birileri biliyor musunuz? İki yetişkin arasındaki romantik ilişkide bazen partnerlerden biri diğerinin ebeveyni rolüne bürünmüş gibi görünebilmekte, bazen bu ebeveyn rolü diğer partner için konfor alanı sağlamakta, bazen de bir tür kontrol etme ihtiyacı olarak ebeveyn rolleri edinilmektedir.
Bu tür ilişkilerde yaşanan tartışmalar, karar verme süreçleri, sorun çözme yöntemleri gibi ilişki dinamikleri, ebeveyn rolü üstlenen ve görece çocuk rolünde kalan partnerler için farklılaşmaktadır. Örneğin partnerinin ebeveyni rolüne bürünmüş kişi, ilişkide ortak şekilde planlanarak harekete geçilecek bir durum için tüm süreci baştan sona kendisi düşünüp tüm bunların sadece sonucunu partneriyle paylaşabilir. Veya bazen karşısındaki kişinin (partnerinin) de bir yetişkin olduğunu unutarak temel özbakım becerilerini yönetmeye (üşümemesi için kalın giymesini söylemek, dişlerini fırçalamasını hatırlatmak gibi yönlendirmelere) de çalışabilir.
İlişkideki rollere dair bu tür değişimler, bazı sorunları beraberinde getirebilir. İlişkide sağlıksız bir güç dengesi oluşturabilir; partnerin ebeveyni gibi yaklaşmak sürekli kontrol edildiği hissini oluşturabilir; partnerinizin kendi sorumluluklarını yerine getirmesi engellenmiş olabilir.
İlk olarak, partnerimizin özerkliğine ve karar verme becerilerine saygı duymak önemlidir. Onlara bir çocuk gibi davranmak aşağılayıcı olabilir ve kendilerini saygısız hissetmelerine neden olabilir. Aynı zamanda öz-değer duygularını ve yeteneklerine olan güvenlerini yıpratabilir.
İkincisi, ilişkide sağlıksız bir güç dinamiği yaratabilir. Eşlerden biri ebeveyn rolü üstlendiğinde, diğer eşin kendisini ikincil bir konumdaymış gibi hissetmesine neden olabilir. Bu, ilişkide kırgınlık ve memnuniyetsizliğe yol açabilir.
Üçüncüsü, aşırı kontrolcü olmak partnerinizin büyümesini ve gelişmesini sınırlayabilir. Kendi kararlarını vermelerine veya risk almalarına izin vermeyerek, tam potansiyellerine ulaşmalarını engelliyor olabilirsiniz. Yol boyunca hatalar yapmaları anlamına gelse bile, ortağımızın büyümesini ve gelişmesini teşvik etmek ve desteklemek önemlidir.
Öte yandan bu tür ilişkiler her zaman yüksek tartışmanın olduğu ilişkilerdir denemez çünkü bazen ebeveyn rolüne bürünmüş kişi, partneri için mükemmel bir konfor alanı oluşturmuş ve kendisi de bu durumdan tatmin duyuyor olabilir. Tıpkı bir ebeveyn gibi kendisi için her şeyi düşünen, kendi yapabileceği şeyleri bile onun yerine yapan birinin varlığı, o ilişki içinde memnuniyeti artırsa da bu durum, partnerler arasındaki özerklik sınırının korunmasını ve sorumluluk paylaşımını engelleyebilir. Ebeveyn rolünde olmaktan tatmin duyan kişi de tüm bu sürecin sonunda yıpranmış ve tükenmiş hissedebilir, ilişkiyi ayakta tutanın kendisi olduğunu hissedebilir.
Genel olarak, partnerler arasında eşit rollerde olmaya çalışmak ve özerkliklerine saygı duymak, sağlıklı ve tatmin edici bir ilişki için çok önemlidir. Rehberlik ve destek sunmak önemli olsa da onları aşırı kontrol etmekten veya çocuk gibi davranmaktan kaçınarak ilişki dinamiğini koruyabiliriz. Destekleyici bir partner olmak, eşinizin özerkliğine ve bağımsızlığına saygı gösterirken aynı zamanda şefkatli ve besleyici olmak arasında bir denge bulmak anlamına gelir.
